Abstract

Background. Recent years have seen an increase in the number of patients of different age who decide to commence orthodontic treatment.
Objectives. The aim of the work was to assess the oral health condition in patients treated with fixed appliances in two-year clinical studies.
Material and Methods. Patients were divided into groups A, B and C, 15 persons each. The patients whose orthodontic treatment was commenced were randomly assigned to group A or B, whereas patients whose treatment was postponed were put into group C. All of the patients received the same oral hygiene training except for the frequency with which the recommendations were reminded about. In group A the hygienic recommendations were repeated during every orthodontic appointment, in groups B and C the training was provided only once, at the beginning. The oral health condition was assessed based on the level of oral hygiene indices (PlI and API) and gingival indices (GI, SBI) at the following time points: baseline (T0), after 3 months (T1), 9 months (T2) and 12 months (T3). The final assessment (T4) was performed 3 months after the completion of the orthodontic treatment or 2 years after the first consulting appointment in the case of non-treated patients.
Results. The analysis of the mean values of all the indices in group A showed statistically significant changes indicating an improvement of the oral health condition during the orthodontic treatment and after its completion (T1–T4). In group B the best oral health condition was recorded after 3 months (T1). In group C, the oral health condition did not improve significantly in the follow-up study (T4).
Conclusion. The effect of the elements of a fixed appliance on the condition of the oral cavity requires further studies in order to develop special prevention programmes.

Streszczenie

Wprowadzenie. W ostatnich latach obserwuje się zwiększenie liczby pacjentów w różnym wieku, którzy decydują się na podjęcie leczenia ortodontycznego.
Cel pracy. Ocena stanu zdrowia jamy ustnej u pacjentów leczonych za pomocą aparatami stałymi w dwuletniej obserwacji klinicznej.
Materiał i metody. Utworzono grupy pacjentów: A, B i C, po 15 osób w każdej. W przypadku rozpoczęcia leczenia ortodontycznego pacjenta losowo przydzielano do grupy A lub B, a w sytuacji odroczenia leczenia do grupy C. Instruktaż higieny jamy ustnej był przeprowadzony w sposób jednolity. Różnica dotyczyła częstości powtarzania zaleceń. W grupie A zalecenia higieniczne powtarzano podczas każdej wizyty ortodontycznej, w grupach B i C instruktaż przeprowadzono jednorazowo podczas pierwszej wizyty. Stan zdrowia jamy ustnej oceniano poziomem wskaźników higieny jamy ustnej PlI, API oraz wskaźników dziąsłowych GI, SBI w przedziałach czasowych: wyjściowo (T0), po 3 miesiącach (T1), po 9 miesiącach (T2) i 12 miesiącach (T3). Końcową ocenę (T4) przeprowadzano po 3 miesiącach od zakończenia leczenia ortodontycznego, a w przypadku osób nieleczonych po 2 latach od pierwszej wizyty konsultacyjnej.
Wyniki. Analiza średnich wartości wszystkich wskaźników w grupie A wskazała na istotne statystycznie zmiany świadczące o poprawie stanu zdrowia jamy ustnej w trakcie leczenia ortodontycznego i po jego zakończeniu (T1–T4). W grupie B najlepszy stan zdrowia jamy ustnej uzyskano w badaniu po 3 miesiącach (T1). W grupie C w badaniach odległych (T4) stan zdrowia jamy istotnie się nie poprawił.
Wnioski. Wpływ elementów aparatu stałego na stan jamy ustnej wymaga dalszych badań w celu opracowania specjalnych programów profilaktycznych.