Wroclaw Medical University

Abstract

Background. The maxillary sinuses begin to form in the fifth month of fetal life. About 30% of acute inflammation in the maxillary sinuses is odontogenic, caused by a bacterial infection of sinus mucosa, accidental opening of the sinus during extraction of an upper tooth, or its displacement into the maxillary sinus. Oro-antral fistula is a common complication following upper dental extraction.
Objectives. The aim of the research is to define the frequency of OAC in patients of the Department of Oral Surgery Medical University in Lublin, including gender and age, etiology, location, method of surgical treatment, and the follow-up.
Material and Methods. In 2012, there were 970 patients who were submitted for upper dental extractions. All patients were divided into three age groups: under 31 years old, 31–50 years old, and over 50 years old.
Results. Oro-antral communication occurred most frequently as a consequence of extraction of the first molars – in 27 out of 268 teeth, or 10.07%. OAC was mostly common in patients under 31 years of age – 35/506 extractions (6.92%). Our study concludes that OAC occurs twice as frequently among women as among men.
Conclusion. It is essential to have a radiographic examination before a planned extraction in order to determine the location of dental roots in respect of the maxillary sinus floor. Results of the study conducted on a group of Oral Surgery Department patients in Lublin showed some discrepancies with the results obtained by other authors. The issue of the occurrence, or nonoccurrence, of oro-antral communication following dental extraction is, to some extent, determined by the variability of the anatomy as well as individual body composition variability among facial cranium. In the Department of Oral Surgery, Medical University of Lublin, the most frequently used method for oro-antral communication closure is the Wassmund-Borusiewicz technique.

Streszczenie

Wprowadzenie. Zatoki szczękowe powstają w 5. miesiącu życia płodowego. Około 30% ostrych stanów zapalnych zatok szczękowych jest pochodzenia zębopochodnego, co jest spowodowane zakażeniem bakteryjnym błony śluzowej zatok, przypadkowym otwarciem zatoki podczas ekstrakcji zęba górnego lub jego wtłoczeniem. Przetoka ustno-zatokowa jest częstym powikłaniem po ekstrakcji zębów górnych.
Cel pracy. Ocena częstości występowania połączenia ustno-zatokowego u pacjentów przyjętych w Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, z uwzględnieniem płci i grupy wiekowej.
Materiał i metody. W badaniu uwzględniono 970 pacjentów przyjętych w 2012 r. w celu ekstrakcji zębów górnych. Wszystkich pacjentów podzielono na 3 grupy wiekowe: poniżej 31 lat, 31–50 lat oraz powyżej 50 lat.
Wyniki. Z grupy usuniętych 1649 zębów połączenie ustno-zatokowe występowało najczęściej po ekstrakcji pierwszych górnych zębów trzonowych – 27 przypadków z 268, co stanowi 10,07%. Połączenie ustno-zatokowe występowało najczęściej u pacjentów w grupie wiekowej poniżej 31. r.ż. W przeprowadzonym badaniu stwierdza się ponad dwukrotnie częstsze występowanie połaczenia ustno-zatokowego u kobiet niż u mężczyzn.
Wnioski. Przed planowanymi ekstrakcjami jest istotne wykonanie diagnostyki radiologicznej w celu oceny położenia korzeni zębów względem światła zatoki szczękowej. Wyniki badań przeprowadzonych u pacjentów Zakładu Chirurgii Stomatologicznej UM w Lublinie wykazują pewne rozbieżności z wynikami innych autorów. Występowanie połączenia ustno-zatokowego po ekstrakcji zębów górnych lub jego brak w pewnym stopniu warunkują również zmienności budowy anatomicznej badanych grup oraz wewnątrzgrupowo zmienności osobnicze w budowie ciała, tj. twarzoczaszki. W Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej UM w Lublinie do zamknięcia połączenia ustno-zatokowego najczęściej używa się metody Wassmunda-Borusiewicza.