Dental and Medical Problems

Dent Med Probl
Index Copernicus (ICV 2020) – 128.41
MEiN – 70 pts
CiteScore (2021) – 2.0
JCI – 0.22
Average rejection rate (2021) – 81.35%
ISSN 1644-387X (print)
ISSN 2300-9020 (online)
Periodicity – quarterly

Download PDF

Dental and Medical Problems

2011, vol. 48, nr 1, January-March, p. 513–518

Publication type: clinical case

Language: English

Absoanchor® Miniscrews in Non−Extraction Treatment of Class II Malocclusion in Adult – Case Report

Zastosowanie mikroimplantów Absoanchor® w nieekstrakcyjnym leczeniu tyłozgryzu całkowitego u pacjenta dorosłego – opis przypadku

Michał Sarul1,, Joanna Antoszewska1,

1 Department of Dentofacial Orthopedics and Orthodontics, Wroclaw Medical University, Poland

Abstract

Class II malocclusion is the most frequent abnormality of Polish orthodontic population. Among the most common therapies of class II malocclusion many approaches may be listed according to degree of defect−intensity, patient’s age, type of growth, type of profile, arch−length discrepancy, patient’s motivation and expectations as well as abilities and experience of the orthodontist. Treatment of adult patients with class II malocclusion often calls for extraction of both upper first premolars followed by retraction of canines and incisors in the gained space to diminish overjet and establish canines class I position. The aim of work was to present the treatment of class II malocclusion in an adult patient, using temporary anchorage device – Absoanchor® miniscrews. Sceletal anchorage enables distalization of whole upper dentition. Distalizing force of the coil−spring attached to the hook between canine and lateral incisor and to the miniscrew implant located between second premolar and first molar, acts on the whole dentition throughout the contact points of all adjacent teeth from canines to terminal molars. This phenomena efficiently resembles domino effect. Due to application of temporary anchorage device, class II malocclusion in adults not only is faster corrected thus shortening total treatment time, but non−extraction method is also possible therapeutic approach (Dent Med Probl 2009, 46, 4, 513–518).

Streszczenie

Tyłozgryz jest najczęściej występującą wadą zgryzu wśród pacjentów leczących się ortodontycznie w populacji polskiej. W zależności od takich czynników, jak: nasilenie wady, wiek pacjenta, typ wzrostu, typ profilu, dyskrepancja zębowo−wyrostkowa, motywacja pacjenta oraz umiejętności lekarza, można wymienić wiele możliwych strategii leczenia. Leczenie tyłozgryzu całkowitego u pacjenta dorosłego często wymaga ekstrakcji obydwu pierwszych zębów przedtrzonowych szczęki. Uzyskana przestrzeń jest wykorzystywana do retrakcji kłów, a następnie zębów siecznych w celu zmniejszenia nagryzu poziomego i uzyskania kontaktu kłów w klasie I. Taka metoda postępowania wiąże się z wydłużeniem czasu terapii oraz może spowodować, że pacjent nie zaakceptuje planu leczenia wymagającego ekstrakcji. Celem pracy był opis leczenia tyłozgryzu całkowitego u pacjenta dorosłego z użyciem tymczasowego zakotwienia szkieletowego – mikroimplantów ortodontycznych Absoanchor®. Zakotwienie absolutne umożliwiło dystalizację całego uzębienia szczęki. Siła dystalizująca jest wywierana przez sprężyny otwarte typu coil rozciągnięte od haczyków, wygiętych na łuku ortodontycznym obustronnie między bocznym zębem siecznym a kłem, oraz mikroimplantami ortodontycznymi, umieszczonymi obustronnie, między drugim zębem przedtrzonowym a pierwszym trzonowym. Siła ta działa na wszystkie zęby, przez kontakty w punktach stycznych, od kłów do drugich zębów trzonowych szczęki. Zjawisko to przypomina efekt domina. Dzięki użyciu tymczasowego zakotwienia szkieletowego była możliwa nie tylko szybsza korekta relacji klasy II, ale również bezekstrakcyjna metoda postępowania (Dent Med Probl 2009, 46, 4, 513–518).

Key words

class II malocclusion, non−extraction treatment, miniscrews

Słowa kluczowe

tyłozgryz całkowity, leczenie nieekstrakcyjne, mikroimplanty

References (19)

  1. SZYMAŃSKA M.: Planowanie leczenia tyłozgryzów. Wroc. Stomatol. 1985, 127–130.
  2. MASZTALERZ A.: Norma morfologiczna w rozpoznawaniu wad zgryzu. Czas. Stomatol. 1995, 48, 738–745.
  3. ANTOSZEWSKA J., JAKUBOWSKA M.: Od headgeara do implantów – rozwój możliwości dystalizacji zębów trzonowych w leczeniu wad dotylnych. Forum Ortod. 2006, 2, 10–15.
  4. BONDEMARK L., KARLSSON I.: Extraoral vs intraoral appliance for distal movement of maxillary first molars: a randomized controlled trial. Angle Orthod. 2005, 75, 5–10.
  5. MATTHEWS−BRZOZOWSKA T., KAWALA B., ANTOSZEWSKA J., GOLUSIK K.: Porównanie skuteczności dystalizacyjnej wyciągu zewnątrzustnego oraz przerzutu podniebiennego. Dent. Med. Probl. 2003, 40, 373–376.
  6. BONDEMARK L., KARLSSON I.: Intraoral maxillary molar distalization. Angle Orthod. 2006, 76, 6–14,
  7. GELGOR I.E., BUYKYILMAZ T., KARAMAN A.I.Ý., DOLANMAZ D., KALAYCI A.: Intraosseous screw – supported upper molar distalization. Angle Orthod. 2004, 74, 838–850.
  8. ALMEIDA M. R., HENRIQUES J. F. C., ALMEIDA R.R., URSID W., MCNAMARA J.A.: Short−term treatment effects produced by the Herbst appliance in the mixed dentition. Angle Orthod. 2005, 75, 4–9.
  9. FILLMAN M.J., EMMERSON W.J., MITCHELL R.D., MUSE D.S.: Molar and incisor changes with Wilson rapid molar distalization. Am. J. Orthod. Dentofac. Orthop. 1993, 104, 556–565.
  10. MATTHEWS−BRZOZOWSKA T., ANDRYCH M.: Leczenie ortodontyczne aparatem MALU wad klasy II. Opis przypadku i przegląd piśmiennictwa. Twój Przegl. Stomatol. 2005, 5, 47–50.
  11. MOON C.H., LEE D.G., LEE H.S., IM J.S., BAEK SH.: Factors associated with the success rate of orthodontic miniscrews placed in the upper and lower posterior buccal region. Angle Orthod. 2008, 78, 101–106.
  12. BAEK S.H., KIM B.M., KYUNG S.H., LIM J.K., KIM Y.H.: Success rate and risk factors associated with mini−implants reinstalled in the maxilla. Angle Orthod. 2008, 78, 895–901.
  13. KURODA S., SUGAWARA Y., DEGUCHI T., KYUNG H.M., YAMAMOTO T.T.: Clinical use of miniscrew implants as orthodontic anchorage: Success rates and postoperative discomfort. Am. J. Orthod. Dentofac. Orthop. 2007, 131, 9–15.
  14. KURODA S., YAMADA K., DEGUCHI T., HASHIMOTO T., KYUNG H.M., TAKANO−YAMAMOTO T.: Root proximity is a major factor for screw failure in orthodontic anchorage. Am. J. Orthod. Dentofac. Orthop. 2007, 131, 68–73.
  15. CHEN Y.J., CHANG H.H., HUANG C.Y., HUNG H.C., LAI E.H.H., YAO C.C.J.: A retrospective analysis of the failure rate of three different orthodontic skeletal anchorage systems. Clin. Oral Impl. Res. 2007, 18, 768–775.
  16. PARK H.S., JEONG S.W., KWON O.W.: Factors affecting the clinical success of screw implants used as orthodontic anchorage. Am. J. Orthod. Dentofac. Orthop. 2006, 130, 18–25.
  17. CHENG S.J., TSENG I.Y., LEE J.J., KOK S.H.: A prospective study of the risk factors associated with failure of mini−implants used for orthodontic anchorage. Int. J. Oral Maxillofac. Implants 2004, 19, 100–106.
  18. MIYAWAKI S., KOYAMA I., INOUE M., MISHIMA K., SUGAHARA T., Yamamoto T.T.: Factors associated with the stability of titanium screws placed in the posterior region for orthodontic anchorage. Am. J. Orthod. Dentofacial. Orthop. 2003, 124, 373–378.
  19. ANTOSZEWSKA J., PAPADOPOULOS M.A., PARK H.S., LUDWIG B.: Five−year experience with orthodontic miniscrew implants: a retrospective investigation of factors influencing success rates. Am. J. Orthod. Dentofacial. Orthop. 2009, 136, 158.e1–158.e10.
© Wroclaw Medical University