Dental and Medical Problems

Dent Med Probl
Index Copernicus (ICV 2020) – 128.41
MEiN – 70 pts
CiteScore (2021) – 2.0
JCI – 0.5
Average rejection rate (2021) – 81.35%
ISSN 1644-387X (print)
ISSN 2300-9020 (online)
Periodicity – quarterly

Download PDF

Dental and Medical Problems

2010, vol. 47, nr 4, October-December, p. 413–417

Publication type: original article

Language: Polish

Wczesna ekstubacja pacjentów poddanych dwuszczękowym zabiegom ortognatycznym – standardy bloku operacyjnego w Klinice Chirurgii Szczękowo-Twarzowej we Wrocławiu

Early Extubation for Patients Undergoing Bimaxillary Orthognatic Surgery – Standards of Operating Theatre in the Department of Maxillofacial Surgery of Wroclaw Medical University

Marceli Łukaszewski1,, Wojciech Pawlak2,, Henryk Kaczkowski2,, Jan Wnukiewicz2,

1 Katedra i Klinika Anestezjologii i I ntensywnej Terapii Akademii Medycznej we Wrocławiu

2 Katedra i Klinika Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Akademii Medycznej we Wrocławiu

Streszczenie

Chirurgia ortognatyczna jest częścią chirurgii szczękowo-twarzowej, która ma zastosowanie w leczeniu wad zgryzu wynikających z dysproporcji rozwoju kości twarzoczaszki. Zabiegi chirurgiczne korygujące te wady wymagają często jednoczasowego uruchomienia szczęki i żuchwy. Operowani pacjenci to zwykle młodzi i zdrowi ludzie, klasyfikowani według skali Amerykańskiego Towarzystwa Anestezjologów do grupy I. Pacjenci poddani zabiegom ortognatycznym przeprowadzonym w znieczuleniu ogólnym są narażeni w okresie pooperacyjnym na wystąpienie niewydolności oddechowej spowodowanej obturacją górnych dróg oddechowych. Przyczyna niedrożności dróg oddechowych może wynikać zarówno z powikłań chirurgicznych, jak i z ingerencji anestezjologicznej. Poważnym ograniczeniem pooperacyjnej oceny wystąpienia obrzęku górnych dróg oddechowych jest wiązanie międzyszczękowe. Powodowało to, że ekstubacja pacjentów po złożonych zabiegach ortognatycznych była odroczona i następowała zwykle w ciągu 24–48 godz. od zabiegu. Wprowadzenie metod fibroskopowych oceny górnych dróg oddechowych, zastosowanie cewników AEC umożliwiających natlenienie pacjenta i łatwą reintubację oraz procedur ograniczających problem regurgitacji i obrzęku górnych dróg oddechowych umożliwiło wdrożenie standardu wczesnej, do 4 godz. od zakończenia zabiegu chirurgicznego, ekstubacji pacjenta.

Abstract

Orthognathic surgery is a type of maxillofacial surgery that is used to correct dentofacial deformities. Simultaneous mobilization of the maxilla and mandible is usually needed to correct these deformities. Orthognathic surgery patients are usually young healthy adults, and most of them is of American Society of Anesthesiologists Classification I . However, patients who undergo orthognathic surgery are often in danger of airways problems. These complications are due to a combination of both anesthesiologic and surgical maneuvers. Factors involved in producing airway obstruction include bleeding or edema due to surgery, and trauma from intubation. A serious limitation of airways assessment in postoperative period and the maxillomandibular fixation. This results in the delayed extubation – within 24–48 hours after surgery. Introducing new possibilities of airways assessment, including fiberoscopy, airway exchange catheters which enable early reintubation and oxygenation, as well as other procedures, is the way to perform an early as soon as 4 hours after surgery, extubation.

Słowa kluczowe

chirurgia ortognatyczna, wiązanie międzyszczękowe, asfiksja, ekstubacja

Key words

orthognatic surgery, intermaxillary fixation, asphyxia, extubation

References (11)

  1. Roser S.M., Hupp J.R., Swanson E.D.: Preoperative, intraoperative, and postoperative care. In: Oral and Maxillofacial Surgery. Ed: Fonseca R.J., W.B. Saunders Company USA 2000, 169–193.
  2. Li K., Riley R., Powell NB., Zonato A., Troel R., Guilleminault.: Postoperative airway findings after maxillomandibular advancement for obstructive sleep apnea syndrome. Laryngoscope 2000, 110, 325–327.
  3. Hogan P., Argalious M.: Total airway obstruction after maxillomandibular advancement surgery for obstructive sleep apnea. Anest. Analg. 2006, 103, 1267–1269.
  4. Balsera C., Palomino P., Bono M., Verdu A., Ordonez M., Garcia Q.: Decision on the time for post-operative extubation of maxillofacial surgery patients in the intensive care unit. Med. Intensiv. 2009, 33, 63–67.
  5. Rodrigo C.: Anesthethic considerations for orthognathic surgery with evaluation of difficult intubation and technique for hypotensive anesthesia. Anesth. Progr. 2000, 47, 151–152.
  6. Hall C., Shutt L.: Nasotracheal intubation for head and neck surgery. Anaesthesia 2003, 58, 249–256.
  7. Nyarady Z., Sari F., Olasz L., Nyarady J.: Submental endotracheal intubation in concurrent orthognathic surgery: a technical note. J. Craniomaxillofac. Surg. 2006, 34, 362–365.
  8. Chandu A., Witherow H., Stewart A.: Submental intubation in orthognathic surgery: initial experience. Br. J. Oral. Maxillofac. Surg. 2008, 46, 561–563.
  9. Gaszyński T., Głuszcz R., Dobielski P., Jakubiak J.: Wytyczne postępowania w przypadku nieprzewidzianych trudności z wykonaniem. Anest. Inten. Terap. 2009, XLI, 180–188.
  10. Piepho T., Thierbach A., Werner C.: Nasotracheal intubation: look before you leap. Br. J. Anaesth. 2005, 94, 859–860.
  11. Birno P., Priebe H-J.: Staged extubation strategy: is an airway exchange catheter the answer? Anesth. Analg. 2007, 105, 1182–1185.
© Wroclaw Medical University