Streszczenie

Wprowadzenie. Próchnica zębów jest patologią, w stosunku do której można wdrożyć metody profilaktyczne. Z uwagi na wieloprzyczynowość choroby próchnicowej, skuteczne jej zapobieganie jest możliwe jedynie przez działania wielokierunkowe.
Cel pracy. Ocena po 10 latach indywidualnej kompleksowej profilaktyki próchnicy prowadzonej od 5–7 roku życia dziecka.
Materiał i metody. Wstępnym badaniem klinicznym objęto 110 dzieci w wieku 5–7 lat, u których przeprowadzono sanację jamy ustnej przed wyrznięciem się pierwszych zębów stałych. U dzieci zakwalifikowanych do badania przeprowadzano lakowanie kolejno wyrzynających się zębów pierwszych stałych trzonowych, a następnie przedtrzonowych lakiem z fluorem oraz lakierowanie lakierem fluorkowym 4 razy do roku. Każdy taki zabieg był poprzedzony dokładnym oczyszczeniem zębów z osadu oraz rozmową z dzieckiem i opiekunem o przeprowadzanych w domu zabiegach higienicznych i zasadach odżywiania, częściowe ubytki laku były uzupełniane. Ocenie końcowej poddano 30 osób w grupie, w której lakierowanie i kontrolę laku przeprowadzano 3–4 razy w ciągu roku (Grupa A), oraz grupę 30 osób, w której lakierowanie i kontrolę laku przeprowadzano 1–2 razy w ciągu roku (Grupa B). Grupę kontrolną (Grupa K) stanowiło 30 osób, u których nie były przeprowadzane regularnie zabiegi indywidualnej profilaktyki.
Wyniki. Na podstawie oceny stanu uzębienia po 10–11 latach prowadzenia indywidualnej profilaktyki stwierdzono, że najniższe wartości wskaźników próchnicowych występowały w Grupie A (frekwencja próchnicy 23,3%, PUW 0,267, wskaźnik leczenia 1), a najwyższe w Grupie K (frekwencja próchnicy 99,67%, PUW 4,67, wskaźnik leczenia 0,45).
Wnioski. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że indywidualna profilaktyka próchnicy połączona z regularnym instruktażem higieny pozwala na znaczne zredukowanie liczby zębów z ubytkami próchnicowymi.

Abstract

Background. Dental caries is a pathological condition, which may be handled by implementation of preventive methods. Due to complex aetiology of caries, its effective prevention requires varied activities.
Objectives. The aim of the study was to evaluate 10−year caries prophylaxis activities performed in individual children since the age of 5–7.
Material and Methods. A preliminary clinical study included 110 children aged 5–7, who underwent sanitation of the oral cavity prior to eruption of first permanent teeth. The children who were qualified for the study underwent sealing of subsequently erupting permanent molars and premolars with a fluorine seal, as well as application of fluoride varnish 4 times a year. Each procedure was preceded by a careful removal of dental deposit and an interview with the child or its patrons concerning hygienic procedures performed at home and proper nutrition. Seal losses were replaced. The final evaluation included 30 subject who underwent varnishing and seal check 3–4 times a year (group GBR) and 30 subjects who underwent varnishing and seal check 1–2 times a year (group GBN). The control group (group GK) included 30 subjects who did not participate in any regular preventive measures.
Results. The state of dentition evaluation following from 10–11 years of individual prophylaxis showed that the lowest caries indices occurred in group GBR (caries frequency 23.3%, DMF 0.267, treatment index 1) and the highest indices in groupGK (caries frequency 99.67%, DMF 4.67, treatment index 0.45).
Conclusion. On the basis of the conducted studies it has been observed that individual caries prophylaxis combined with regular hygienic guidance allows for significant reduction of the number of teeth with carious lesions.